قزوین

قزوین (کاسپین) یکی از شهرهای بزرگ ایران در باختر و مرکز استان و شهرستان قزوین است.
قزوین در زمان حکومت صفوی پایتخت ایران بوده است و به همین دلیل دارای اماکن و موزه‌های تاریخی بسیاری می‌باشد. قزوین از نظر تعداد اثر تاریخی رتبه نخست در ایران و سوم در جهان رادارد .همچنین پایتخت بزرگ خوشنویسی ایران است و از جمله خوشنویسان معروف می‌توان به میرعماد قزوینی اشاره کرد.در شهر قزوین آثار کهن و باستانی گوناگونی از جمله حمام قجر، کاخ چهل‌ستون، امامزاده حسین، خیابان سپه (قدیمی‌ترین خیابان ایران ) قرار دارد.

نام قدیمی قزوین

قزوین را در نوشته های قدیم اروپا شهر باستانی ” ارساس ” یا ” ارسا سیا” و در تواریخ یونان همان شهر قدیمی ” راژیا ” و در زمان اشکانیان به نام موسس آن ” اردپا ” خوانده اند. ساسانیان آنرا « کشوین » نامیده اند یعنی سرزمینی که نباید از آن غافل شد برخی هم آن را ” قسوین ” یا شهر که مردمی پرصلابت و استوار دارد و بعضی از مورخین هم معرب ” کاسپین ” گفته اند به دلیل آنکه قوم کاپست از مجاورت دریای مازندران به طرف این دشت مهاجرت کرده و با اقوام بومی اختلاط نموده اند و گروهی هم به مرکز ایران رفته اند و دریای خزر نیز به همین دلیل به بحرالقزوین یا دریای قزوین اشتهار دارد.کهن ترین سند درباره نام ” قزوین” نوشته ” قداثر بن جود” است که در نیمه دوم سده سوم ه. ق می زیست. نام قزوین به فارسی”کشوین” خوانده می شد. کتاب “فتوح البلدان” نیز آن را “کشوین” یاد می کند. حمدالله مستوفی مورخ پر آوازه قرن هشتم ه.ق نیز از این شهر، تحت عنوان “کشوین” نام می برد که بعدها عرب ها آن را معرب کرده و قزوین نامیده اند.مورخین غربی نام قزوین را مأخوذ از “کاسپین” می دانند. از نظر لغوی این نام ترکیبی از دو جزء است: “وین” بر وزن “سین” (برهان قاطع و دهخدا) به معنی درخت، باغ و به ویژه انگور سیاه است. ولی درباره جزء نخست آن معنی روشنی وجود ندارد.
بنای شهر قزوین را به شاپور ذوالاکتاف نسبت داده و می گوید آنجا را شاد شاپور نامید.
هنرهای سنتی قزوین خوشنویسی ، نقاشی و تذهیب و نقاشی پشت شیشه می باشد.
ره آورد شهر قزوین پسته، باقلوا و شیرینی است.